Kang Sastro mung klecam-klecem nyawang baliho sing dheret-dheret saurute dalan malah ana sing dianggep papan strategis,byuk….kabeh baliho ana ing kana,sing narek kawigaten kanggone kang Sastro, saben baliho mesti ana janji sing kaya-kaya mesti iso nepati, sing kapindho, tanggep sinise bojone rikala dijak caturan bab tokoh,janji lan baliho
” mbel tut…janji kowe yen nduwe perlu, lamun wis keturutan karepe,ojo maneh kok nepati janji,mlengak wae lho ora,” ngrungu surasane ukara sisihane kang Sastro mung meneng wae, pingin ngerti apa sing dikarepke sisihane kuwi, sing pie(?!). Malah sisihane ngandhake baliho mau ora adoh kaya kembang kertas sing thukul seger yen mangsa rendheng,warnane ambyor,ning ora nduwe ganda,” menang rupa kalah ganda,” tandese sisihane.
” Dadi kupu-kupu sing dha teka ngono kae,umpama iso ngomong mesti wae kecewa nuw,” guyonane kang Sastro.
” bener omonganmu kang,” ujare mak Seneng, sisihane.Mangkane kasunyatan kaya mangkono mau akeh wong sing apatis marang pesta demokrasi, grenenge mak Seneng.
Yen dinalar kanthi ngilmu sebab akibat, merga kahanan sing monton ngono kuwi gedhe banget pengaruhe marang psikologine mayarakat pemilih, kait dhisik saben pemilu sing sifate LUBER, sing jare langsung, umum bebas lan rahasia ning nyatane ora ngono kuwi,masyarakat malah ora milih sosok sing nduwe program sawalike rakyat mung ngarep – ngarep entuk duwit thuk gantine wektu yoblos. Semana uga para calon ora perlu mikir program, apa sing bakale arep dienggo bekal kerja, sing penting angen-angene tumus, bisa lungguh kanthi julukan wakil rakyat.
“Sing milih karo sing dipilih padha dene yo mak,”
“Yo iyo kang,”
Malah ujare mak Seneng,amerga sistem sing kaya mangkana dadine yo kurang apik, masyarakat ra iso protes marang wong sing dijagoke tembe mburine nek dadi wakile rakyat.sebab milihe ora merga tulus ning merga duwit sing gedhene wantara selawe ewu notok- notoke seket ewu.
“Dadi lumrah bareng kepilih,para wakil sing dadi mau adoh saka kwalitas,mung manthuk-manthuk, ora nduwe visi misi sing greget,” imbuhe mak Seneng kanthi swara sora
” hust…aja banter- banter swaramu,”
“Halaaah mbok ben, kasuyatan kuwi kudu disuwarake, ben krungu kupinge,” ujare. Malah ing sela-selane ukara kawetu ,mak Seneng nyinggung merga SDM rada jongkok gampang diapusi para seniore, malah jane luwih ngisin-ngsine nek neng njaba petentang petenteng sedhela-sedhela mamerke minangka wakile rakyat bareng neng njero mlempem kaya apem,malah kaya timun ungkuk jaga imbuh.
“Wis kang,timbang ngrebuk sing ra migunani,ki ndang sarapan,” kluntrung-kluntrung kang Sastro mara neng amben pawon, sauntara sarapan wis sumadya minangka isene weteng,wong loro rahab anggone sarapan disawang saka anggone muluk sega, lawuhe krupuk,iwak asin sinanding sambil trasi.***
